Motywy tworzące podstawy performance Carmina Figurata to tytułowy wiersz obrazkowy i metafora piramidy.
Poezja konkretna jako „językowa” odmiana sztuki intermedialnej w sposób naturalny zbliża się do performance. Wiersz obrazkowy jak niemal każda wypowiedź wchodzi w relacje przestrzenne z gestem i gestykulacją której strukturę warunkuje struktura mojego ciała (jego względna symetria, zasięg ramion etc.)
Motywem otwierającym działanie jest fragment dzieła Simiasza z Rodos pt. Skrzydła. Posługuję się połową wizualnego tekstu a więc jednym skrzydłem symbolizującym zakłócenie lotu i w konsekwencji katastrofę. Drugim motywem jest geometryczna siatka ściętej piramidy – mastaby, stwarzająca iluzję krzyża na postumencie a odwrócona, orderu.
Piszę poemat a proces kaligrafowania ukrywam w kilkumetrowym tunelu – rękawie. Ukrywam proces pisania i jego efekt przed wzrokiem piszącego i obserwującego.
Czytam tekst pisany na pętli płóciennej taśmy której fragment jestem w stanie rozpiąć między maksymalnie rozłożonymi ramionami. Długość pętli wielokrotnie przekraczająca parametry mojego ciała umożliwia odczytanie jedynie fragmentów. Nieustannie przesuwana sprawia że zarówno ja jak i obserwator jesteśmy uwikłani w pętlę niekończącej się opowieści.
Demonstruję – Tekst staje się narzędziem oporu przeciwko brutalizacji jego funkcji. Popularne stwierdzenie „wejść z butami w czyjeś życie” – staje się motywem tworzenia metafory opartej na znaku buta postawionego na słowie.
Performance w swojej strukturze nawiązuje do zasady odwróconej piramidy symbolizującej opowieść przekazaną od końca, nazywam to obrotem wydarzeń. Interesuje mnie synteza pojęcia i jego zmysłowej manifestacji kojarzonej z figurą piramidy.
fot. Justyna Staniszewska, Zamek Ujazdowski