W swoim działaniu artysta w niezwykły sposób eksploruje temat tożsamości i transformacji. Ta 20-minutowa performatywna narracja to nie tylko fizyczna manifestacja artysty, ale również głęboka refleksja nad jego wewnętrznym stanem oraz relacją z otaczającą rzeczywistością.
Przez pryzmat swojego ciała Dziemaszkiewicz odzwierciedla swoją psycho-fizyczną kondycję „tu i teraz”. Użycie narzędzi i materiałów, które pozwalają na permanentną zmianę wizerunku, staje się symbolem poszukiwania wolności jednostki. Znikanie i wymazywanie istniejącego wizerunku jest nie tylko aktem destrukcji, ale przede wszystkim procesem kreowania nowego, kolejnego imagu. W tym kontekście, każda transformacja nabiera nowych znaczeń, które są zależne od formy działania i od wewnętrznych struktur artysty.
Dziemaszkiewicz staje się zarówno twórcą, jak i tworzywem. Jego ciało przekształca się w żywe dzieło sztuki, które zaprasza do dialogu i indywidualnej interpretacji. Kontekstualizacja tego działania, a także relacja z odbiorcą, dodaje mu wielowarstwowości i głębi, ukazuje intymność i złożoność procesu, w którym staje się częścią stworzonej przez siebie struktury.
To niezwykle osobiste i zarazem uniwersalne działanie Krzysztofa Dziemaszkiewicza stawia pytania o tożsamość, wolność i granice percepcji – zmusza nas do refleksji nad tym, kim jesteśmy w obliczu nieustannej transformacji.
Muzyka: Maciej Wilgala W////